Joe Jackson, Johnny Hallyday, Daryl Hall & John Oates, Millie Jackson, Framus 5, Aretha Franklin, Halina Frąckowiak – biogramy w magazynie „Razem” z 1980-1982?

Joe Jackson, wł. David Ian „Joe” Jackson (ur. 1954 r.) to brytyjski muzyk, piosenkarz i autor piosenek. Rozpoczął karierę w 1979 r. i do chwili obecnej nagrał 19 albumów studyjnych. Początkowo był utożsamiany z post punkiem, potem nagrywał płyty w stylu grał ska, jazz popowe, jazzowe, a nawet muzykę klasyczną. W Polsce niezbyt popularny i znany.

Johnny Hallyday, wł. Jean-Philippe Léo Smet (ur. 1943 r.) to taki francuski Elvis Presley, a więc nie tylko muzyk rock and rollowy ale także aktor. Na scenie działanie przerwanie od 1959 r., ale pierwszy album wydał rok później. Od tego czasu do chwili obecnej wydał niezliczoną ilość płyt i wystąpił na ponad 400 koncertach, ale w Polsce jest raczej mało znany. W PRL lansowany przez media jako alternatywa dla muzyki anglo-saskiej.

Hall & Oates, to dwaj amerykańscy muzycy: Daryl Hall (ur. 1946 r.) i John Oates (ur. 1948 r.) tworzący jeden najbardziej popularnych duetów w historii muzyki rozrywkowej. Grupa powstała w 1969 r. Pomiędzy 1972 a 2006 r. wydała 18 albumów studyjnych i wylansowała wiele przebojów. W jej dyskografii najwyżej oceniane są następujące albumy: „Abandoned Luncheonette” (1973), „Daryl Hall & John Oates” (1975), „Voices” (1980), „Private Eyes” (1981), „H2O” (1982). Na trzy ostatnie płyty przypadł szczyt ich popularności.

Millie Jackson (ur. 1944 r.) to amerykańska wokalistka śpiewająca w stylach: soul, disco i rhytm and blues. W latach 1972-2001 nagrała i wydała 27 albumów, z których aż sześć uzyskało sprzedaż na poziomie ponad 500 tys. sztuk. Najlepiej oceniane jest kilka jej albumów z lat 70.: „Millie Jackson” (1972), „Caught Up” (1974), „Still Caught Up” (1975), „Feelin’ Bitchy” (1977). Typowy przykład artysty bardzo znanego w USA i mało znanego, czy raczej popularnego w Polsce.

Framus 5, czy raczej Framus Five, to czechosłowacki zespół grający początkowo soul i R&B, potem rocka progresywnego. Powstał w Pradze w 1963 r. z inicjatywy Michala Prokopa (ur. 1946 r.), w późniejszym okresie także polityka. W latach 1968-2012 wydał osiem albumów studyjnych, z których te najważniejsze powstały w latach 70. i na początku lat 80. na których znalazł się repertuar w stylu progresywnego rocka. W Polsce praktycznie nieznany.

Aretha Franklin (ur. 1942 r.) to amerykańska piosenkarka nazywana „królową soulu”, ale nagrywała płyty także w innych stylach: pop, gospel i jazz. Karierę artystyczną rozpoczęła w 1956 r. i nieprzerwanie trwa ona do chwili obecnej. W altach 1956-2014 wydała 41 albumów, w tym w niektórych latach po kilka w roku. Najwyżej oceniane w jej dorobku są następujące albumy: „The Gospel Soul of Aretha Franklin” (1956), „Unforgettable: A Tribute to Dinah Washington” (1964), „I Never Loved a Man the Way I Love You” (1967), „Lady Soul” (1968), „Aretha Now” (1968), „Spirit in the Dark” (1970). W Polsce znana, choć na pewno nie wśród miłośników buraczanej muzyki.

Halina Frąckowiak (ur. 1947 r.) to jedna z najbardziej znanych i charakterystycznych, choćby po skąpym odzieniu, wokalistek w polskiej muzyce rozrywkowej po 1945 r. Jej kariera rozpoczęła się w 1963 r. Początkowo największe sukcesy odnosiła z grupą ABC Andrzeja Nebeskiego. Pierwszą solową płytę, jedną z nielicznych, wydała w 1974 („Idę”). Swe najlepsze albumy nagrała z grupą SBB („Geira” – 1977) i jego liderem Józefem Skrzekiem: („Ogród Luizy” - 1981 r.). Lubiana w Polsce i nieznana za granicą.

Notki o wspomnianych powyżej artystach napisali: Krzysztof Domaszczyński (KD), Ryszard Salamoński (RS), Marek Wiernik (MW), Jerzy Bojanowicz (JB)

Z tej grupy artystów doceniam jedynie niektóre płyty Arethy Franklin, i może doceniałbym Framus 5 (ale ich płyt praktycznie nie znam).