W uproszczeniu mówiąc, klasyczna muzyka country, to taka
amerykańska wersja polskiego disco polo, tyle że znacznie wcześniejsza i
znacznie lepsza. Ja nigdy nie byłem fanem tego gatunku, choć oczywiście lubiłem
jego rockowe odnogi w postaci np. country rocka.
Historycznie rzecz biorąc muzyka country (i powiązane z nią
stylistycznie country and western oraz hillbilly), to gatunek muzyki
popularnej powstały na południu Stanów Zjednoczonych w pierwszej dekadzie XX w.
Wykształciła się ona z amerykańskiego folku z rejonu Appallachów, ballad
kowbojskich oraz bluesa.
Generalnie rzecz biorąc muzyka country najczęściej ma postać
piosenek o prostych melodiach i harmoniach umożliwiających tańczenie czemu służą
także równie proste teksty. Instrumentarium country tworzą: gitary elektryczne i
akustyczne, a zwłaszcza gitary typu steels i dobro, banjo, skrzypce, harmonijka ustna i perkusja. W pierwotnym country nie było tej ostatniej, podobnie jak instrumentów elektrycznych.
Po raz pierwszy termin „muzyka country” zyskał masową
popularność w latach 40. XX w. Praktycznie rzecz biorąc od tego czasu to także
dominujący rodzaj muzyki w Stanach Zjednoczonych. Przykładowo w 2009 r. muzyka
country była najczęściej słuchanym gatunkiem muzycznym słuchanym w radio podczas
dojazdów do pracy wieczorem, a druga najpopularniejsza w godzinach porannych.
Obecnie termin muzyka country jest używany do opisania wielu
stylów i podgatunków muzyki country. Przykładowo mowa tutaj o następujących
gatunkach i stylach: bluegrass, bro-country, heartland rock, jug band,
progressive country, Nashville sound, neotraditional country, Western swing,
Alternative country, country rock, cowpunk, country rap, country pop itp.
Powyższy artykuł przygotował znany dziennikarz Dionizy
Piątkowski, który dzięki zagranicznym stypendiom już w okresie PRL zapoznał się
z historią tej muzyki i dzięki temu mógł przygotować o niej sensowne teksty dla
prasy popularnej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz